W 1699 roku w miejscu dawnego szpitala dla chorych na dżumę powstał skromny Dom Dobroczynności. Projektantem budowli był miejski budowniczy Bartłomiej Ranisch. Jego powstanie wynikało z potrzeby chwili – po wojnach szwedzkich miasto opanowała plaga włóczęgów i żebraków, tak więc Rada Miasta postanowiła wybudować dla nich przytułek.

Funkcjonowanie domu możliwe było dzięki środkom przeznaczonym przez Radę Miasta, a także dzięki licznym darczyńcom. Trzy tablice, umieszczone na budynku głównym, pozwalają nam poznać nazwiska tych, dzięki którym przytułek mógł służyć najbiedniejszym, a byli to: Johann Bentzmann, Carl Eichmann, Carl Groddek (syn burmistrza Abrahama), Ludwik Jahnsenn, Samuel Wolf, Carl Ehler oraz Friedrich Reyger, który został dodatkowo uhonorowany tablicą, znajdującą się we wschodnim skrzydle.
Do dnia dzisiejszego na budynku od strony poczty widnieją cyfry „6” i „9”, są one pozostałościami daty mówiącej o roku powstania budynku- 1699. Do 1906 roku kompleks służył najbiedniejszym. Później, w 1908 roku, w opuszczonym budynku uruchomiona została pierwsza w Gdańsku, nowoczesna poradnia przeciwgruźlicza z własnym aparatem rentgenowskim.
Były Dom Dobroczynności stoi przy ul. Sierocej, vis-à-vis Poczty Polskiej.

Zdjęcie archiwalne pochodzi z wystawy plenerowej BG PAN. Autor: A. Schumann
Opis zaczerpnięto z portalu www.gdansk4u.pl