Piwnica Świdnicka to najstarsza restauracja w Europie. Jej początek sławy to prawdopodobnie rok 1293, kiedy to Wrocław otrzymał od księcia śląskiego Henryka IV wyłączny przywilej sprzedaży piwa i wina w beczkach. Właśnie specyficzny chłodny klimat panujący w ratuszowych piwnicach był odpowiednim dla doskonałej jak na tamte czasy jakości trunków wrocławskich. Oficjalnie Piwnica pojawia się po raz pierwszy w księdze rachunkowej zwanej Ubogim Henrykiem (Henricus pauper) kiedy to w latach 1303 – 1305 odnotowane są pierwsze dochody wrocławskich piwnic miejskich. Najbardziej znanym piwem w tamtym okresie na Śląsku ale i także w Krakowie było Piwo Świdnickie, które jak łatwo się domyśleć warzone było w podwrocławskiej Świdnicy. Jego jakość była wynikiem doskonałej i czystej wody jaka znajdowała się w głębokich studniach na terenie Świdnicy. Piwnica była inwestycją ze wszech miar dochodową, a co za tym idzie łakomym kąskiem dla władz miasta, które to wykorzystując własne problemy finansowe dekretem z 1428 roku przejęło lokal „po wieczne czasy”. Powstał nawet specjalny urząd zwany „Urzędem Piwnicy Świdnickiej” odpowiedzialny za funkcjonowanie lokalu.

Na zdjęciu południowa strona Ratusza z wejściem do Piwnicy Świdnickiej.