Na zdjęciu jeden z trzech Mostów Pomorskich we Wrocławiu. Przeprawa z południowego brzegu Odry na Kępę Mieszczańską istniała w tym miejscu już w XIV wieku i związana była z wybudowanymi tu, na południowej odnodze Odry, młynami. Aż do XIX wieku system jazów i tam, regulujący pracę znajdujących się w tym rejonie młynów, foluszy i innych zakładów przemysłowych wykorzystujących energię płynącej rzeki powiązany był z drewnianymi mostami, umożliwiającymi przemieszczanie się pomiędzy obydwu brzegami rzeki a także dostarczanie surowców i odbiór produktów z tych młynów. Pod koniec wieku XIX system ten stał się już niewystarczająco wydolny i istniejącą w tym czasie przeprawę przebudowano. Najpierw, w roku 1879, zbudowano krótki jednoprzęsłowy most nad śluzą przy południowym brzegu Kępy Mieszczańskiej – dziś most ten nosi nazwę mostu Pomorskiego Środkowego.
W latach 1904-1905 u wylotu ulicy Odrzańskiej przerzucono kamienny most Pomorski Południowy, dokładnie w osi mostu Środkowego. Jest to konstrukcja trójprzęsłowa, z murowanych z klinkieru łuków koszowych, opartych na klinkierowych przyczółkach i zagłębionych na ok. 4,5 m poniżej dna rzeki betonowych filarach. Filary licowane są w widocznej części okładziną granitową, zaś łuki przęseł piaskowcową. Budowniczy Karl Klimm nadał mostowi neoromańsko-secesyjną oprawę. Przy południowym przyczółku mostu, po obu stronach jezdni, ustawiono niewielkie pawilony mieszczące małe sklepiki lub zakłady usługowe; swą formą przypominają one strażnice, w których pobierano myto za przejazd mostem, choć roli strażnic nigdy nie pełniły. Koszt budowy mostu wyniósł 480 tys. marek, dalsze 90 tys. marek wydano na przebudowę skrzyżowań i dojazdów do mostu. W związku ze znaczeniem komunikacyjnym rząd dofinansował budowę ponosząc 25% kosztów. Sześćdziesięciometrowa piaskowcowa balustrada mostu była ozdobiona trzema parami wieżyczek z latarniami w osiach filarów. Spotkało się to z nasiloną krytyką lokalnej prasy, w której ubolewano nad brakiem tarasów widokowych przy filarach. Wieżyczki te – pomimo że uzupełniały architekturę mostu – zostały po II wojnie światowej zlikwidowane, a później na ich pilastrach od strony wschodniej podwieszono rury ciepłownicze, oszpecające jego wygląd…